آدیداس تو دل یه شهر کوچیک تو آلمان به اسم هرتسوگن‌آوراخ (Herzogenaurach) متولد شد، جایی که بعد از جنگ جهانی اول (۱۹۱۸)، اقتصاد آلمان به شدت ضربه خورده بود و مردم تو فقر و بیکاری دست‌وپا می‌زدن.

تو این موقعیت، آدولف “آدی” داسلر، یه پسر ۲۰ ساله که عاشق ورزش و دویدن بود، تصمیم گرفت به جای اینکه مثل خیلی‌ها تسلیم بشه، یه راه جدید پیدا کنه. آدی که پسر یه کفاش بود و از جنگ برگشته بود، تو سال ۱۹۲۰ شروع کرد به درست کردن کفش‌های ورزشی تو اتاق رختشویی خونه‌شون. تو اون زمان برق خونه ها و کل شهر دائم قطع میشد، برای همین آدی و برادر بزرگ‌ترش، رادولف (رودی)، یه دوچرخه ثابت درست کردن تا بتونن با پدال زدن، ماشین‌آلاتشون رو روشن کنن! تو سال ۱۹۲۴، این دو برادر با هم شرکت “کارخانه کفش برادران داسلر” (Gebrüder Dassler Schuhfabrik) رو راه انداختن. آدی، یه مخترع خلاق، کفش‌های دویدن با میخ‌های سبک‌تر از جنس چوبهای سبک و لاستیک بازیافتی درست کرد که با مدل‌های سنگین فلزی اون زمان فرق داشت.

تو دهه ۱۹۲۰، ورزش تو آلمان و جهان داشت حرفه‌ای‌تر می‌شد و المپیک یه فرصت بزرگ برای دیده شدن بود. برادران داسلر تو المپیک ۱۹۲۸ آمستردام اولین موفقیتشون رو دیدن، وقتی ورزشکارا کفش‌هاشون رو پوشیدن و مدال گرفتن. اما لحظه بزرگشون تو المپیک ۱۹۳۶ برلین بود، تو دوره‌ای که رژیم نازی تو اوج قدرت بود. آدی، Jesse Owens، دونده آمریکایی، رو راضی کرد که کفش‌های دست‌سازش رو بپوشه. اوونز چهار مدال طلا برد و یه قهرمان جهانی شد، در حالی که رژیم نازی دنبال تبلیغ برتری نژادی خودش بود، یه سیاه‌پوست با کفش‌های آلمانی همه رو شوکه کرد! این اتفاق آدیداس رو به یه نام بین‌المللی تبدیل کرد.

با شروع جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵)، هرتسوگن‌آوراخ و شرکت داسلر هم تحت تأثیر قرار گرفت. هر دو برادر به حزب نازی ملحق شدن، اما دلایلشون فرق داشت؛ آدی بیشتر دنبال حفظ کسب‌وکارش بود، در حالی که رودی به ایدئولوژی نازی‌ها نزدیک‌تر بود. تو جنگ، کارخانه‌شون برای تولید تجهیزات نظامی استفاده شد. رودی به جبهه رفت، ولی بعداً فرار کرد و به اتهام عضویت تو اس‌اس دستگیر شد. شایعات می‌گن آدی به متفقین اطلاع داده بود، چیزی که هیچ‌وقت ثابت نشد. بعد از جنگ، تو سال ۱۹۴۸، اختلاف بین برادران بالا گرفت. دلایلش مشخص نیست، ولی حسادت، تفاوت شخصیتی و شاید مسائل خانوادگی (مثل شایعه ارتباط رودی با همسر آدی) باعث شد که دیگه نتونن با هم کار کنن. اونا شرکت رو تقسیم کردن؛ آدی تو سال ۱۹۴۹ “آدیداس” رو تأسیس کرد (از ترکیب اسم و فامیلش: Adi Dassler) و رودی هم “پوما” رو راه انداخت. این جدایی، هرتسوگن‌آوراخ رو به دو قسمت تقسیم کرد؛ یه رودخونه شهر رو جدا می‌کرد، آدیداس تو شمال و پوما تو جنوب. کارمندای دو شرکت حتی با هم حرف نمی‌زدن و شهر به “شهر گردن‌های خمیده” معروف شد، چون مردم همیشه کفش‌های همدیگه رو نگاه می‌کردن تا ببینن طرفدار کدوم شرکتن!

آدیداس تو دهه ۱۹۵۰ شروع به اوج گرفتن کرد. تو المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی، امیل زاتوپک(Emil Zátopek) با کفش‌های آدیداس سه مدال طلا برد. همون سال، آدی علامت سه‌خط معروف رو از یه شرکت فنلاندی (Karhu Sports) به ارزش ۱۶۰۰ یورو به همراه دو بطری ویسکی به عنوان هدیه برای صاحب اون شرکت خریداری کرد و آدیداس رو به “شرکت سه‌خط” معروف کرد. تو جام جهانی ۱۹۵۴، تیم ملی آلمان غربی با کفش‌های آدیداس که میخ‌های قابل تعویض و چرم نرم‌تر داشتن، مجارستان رو برد و اولین قهرمانی بعد از جنگشون رو جشن گرفت. تو دهه ۱۹۶۰، آدیداس وارد دنیای تنیس شد و با قهرمانایی مثل استن اسمیت(Stan Smith) و ایلی ناستاسه(Ilie Năstase) همکاری کرد. تو ۱۹۷۰، اولین توپ رسمی جام جهانی (Telstar) رو ساختن که روی تلویزیون سیاه‌وسفید خوب دیده می‌شد.

تو دهه ۱۹۷۰، آدیداس با مدل‌هایی مثل استن اسمیت سوپراستار، وارد دنیای مد خیابونی شد. تو ۱۹۷۲، لوگوی سه‌برگ (Trefoil) برای المپیک مونیخ معرفی شد. هر برگ نماد یکی از سه ارزش اصلی آدیداسه: عملکرد (Performance)، نوآوری (Innovation) و سبک زندگی (Lifestyle). این سه تا، هسته اصلی محصولات آدیداس از کفش‌های ورزشی گرفته تا لباس‌های خیابونی رو تشکیل می‌دن. تو دهه ۱۹۸۰، آدیداس با گروه هیپ‌هاپ Run-D.M.C همکاری کرد. وقتی این گروه تو کنسرتشون تو نیویورک کفش‌های آدیداس رو بالا بردن و آهنگ “My Adidas” رو خوندن، آدیداس به یه نماد فرهنگی تبدیل شد. این اولین قرارداد رسمی بین یه گروه موسیقی و یه برند ورزشی بود. تو همین دهه، فناوری‌هایی مثل انعطاف کفش  برای دویدن و صفحه دیجیتال برای محاسبه مسافت و کالری معرفی شدن.

بعد از مرگ آدی تو ۱۹۸۷، آدیداس با مشکلات زیادی روبه‌رو شد. پسرش هورست (Horst Dassler) تو ۱۹۸۷ و همسرش تو ۱۹۸۴ فوت کردن، و شرکت بدون مدیریت قوی وارد بحران شد. تو دهه ۱۹۹۰، رقابت با نایکی شدیدتر شد و آدیداس نزدیک به ورشکستگی بود. تو ۱۹۹۴، رابرت لوئی‌دریفوس مدیریت رو گرفت و با بازاریابی بهتر و عمومی کردن سهام شرکت تو ۱۹۹۵، آدیداس رو نجات داد. تو ۲۰۰۶، آدیداس ریباک رو خرید تا بتونه با نایکی تو آمریکا رقابت کنه.

آدیداس الان دومین برند بزرگ ورزشیه تو دنیا بعد از نایکی، و تو اروپا رتبه اول رو داره. فروش جهانی‌ش تو ۲۰۲۰ حدود ۲۲.۴ میلیارد دلار بود. همکاری با ستاره‌هایی مثل جیمز هاردن، لیونل مسی و کانیه وست (با برند ییزی) و طراحایی مثل استلا مک‌کارتنی، به رشدش کمک کرد، هرچند جدایی از کانیه تو ۲۰۲۳ به خاطر اظهارات جنجالیش ضربه بزرگی بود. تو ۲۰۲۳، آدیداس با فناوری Boost و کفش‌های سبک، رکوردهای جدیدی تو دویدن ثبت کرد؛ مثلاً تیگیست آسفا (Tigst Assefa) تو ماراتن برلین رکورد زنان جهان رو شکست.

اینجا آژانس دیجیتال مارکتینگ لاله‌زار وب هست. اگه به داستان برندها علاقه داری، مطالب وبسایت ما رو بخون و دنبال کن!